Ο Γιώργος Μπάρμπας, ανακαλεί το Χαλάνδρι των δεκαετιών του 1940 και 1950, εποχή που ακόμα κυριαρχούσε η αγροτική δρατηριότητα στην περιοχή. Αναφέρεται στα παιδικά του χρόνια, στην ιστορία των πρώτων σχολικών μονάδων της πόλης και την πολιτιστική ζωή. Αναφέρει πρόσωπα και γεγονότα που γνωρίζει από την περίοδο της Κατοχής και το κλίμα που επικρατούσε τα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια. Είναι σαφείς οι αναφορές του στο πολιτικό γίγνεσθαι του Χαλανδρίου και τη γεωγραφία των ιδεολογιών στις γειτονιές του.  Μεταφέρει το κλίμα της δεκαετίας του 1960, όταν η ζωή έχει γίνει πλέον αστική και η δραστηριότητα στο δημόσιο χώρο του Χαλανδρίου εντονότερη. Μιλά ακόμα και για την δική του εμπερία από τα χρόνια της Δικτατορίας και την εξέγερση του Πολυτεχνείου, εποχή που εργαζόταν ως τραγουδιστής σε μπουάτ της Πλάκας. Οι μνήμες του από πρόσωπα και μαγαζιά που υπήρχαν στο Χαλάνδρι παραμένουν γλαφυρές και ζωντανεύουν την ατμόσφαιρα μιας άλλης εποχής.