Η Βάσω Ζανάκη ξεκινά την αφήγησή της από την απώλεια του πατέρα της πριν ακόμα γεννηθεί. Περνά τα παιδικά της χρόνια στο χωριό της στη Γορτυνία, όπου η οικογένεια της δοκιμάζεται από τον χαμό του πατέρα της και του θείου της αμέσως μετά τον πόλεμο. Διηγείται την ιστορία του άντρα της Λευτέρη Ζανάκη, μικρασιατικής καταγωγής, ο οποίος έχασε το πόδι του πολεμώντας στο αλβανικό μέτωπο. Η ζωή με τον κατά αρκετά χρόνια μεγαλύτερο σύζυγό της και η οικογένεια της καλύπτει μεγάλο μέρος της αφήγησής της καθώς η αγάπη της για το Χαλάνδρι της δεκαετίας του 1970, η οποία τους ώθησε στην απόφαση να μετακομίσουν εκεί το 1981. Επιπλέον αναφέρεται με κριτική ματιά στα κακώς κείμενα της σύγχρονης ζωής αλλά και του Χαλανδρίου.