Ο Ανδρέας Δερβένης έρχεται 13 χρονών στην Αθήνα από το χωριό του, την Αγία Βαρβάρα Κόνιτσας, για να αναζητήσει την τύχη του. Εργάζεται σε ρολογάδικο μέχρι τη στιγμή που ξέσπασε ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος και η δουλειά σταματάει. Στη διάρκεια του πολέμου βρίσκεται ως παραγιός σε κτηματίες στην περιοχή των Καλαβρύτων, όπου γίνεται αυτόπτης μάρτυρας της σφαγής των Καλαβρύτων. Στη διάρκεια του Εμφυλίου οργανώνεται στην πολιτοφυλακή του αντάρτικου στην Αχαΐα και συμμετέχει στην οργάνωση και τις επιχειρήσεις που λαμβάνουν χώρα στην περιοχή. Αφηγείται τις αναμνήσεις του από τη συμμετοχή του στο αντάρτικο. 

Στο δεύτερο μέρος της συνέντευξης αφηγείται τον τραυματισμό του και στο τέλος του πολέμου τη σύλληψη του και τον τρόπο που γλίτωσε την εκτέλεση. Αναφέρεται στην διάλυση του αντάρτικου στην Πελοπόννησο. Εκτίει τη στρατιωτική του θητεία, κατά την λήξη της οποίας βρίσκεται εξόριστος στην Μακρόνησο. Επιστρέφοντας από την εξορία παντρεύεται και ξεκινά να εργάζεται ως διανομέας οπωροκηπευτικών ενώ στη συνέχεια ανοίγει δικό του μαγαζί. Κατά τη διάρκεια της Δικτατορίας διώκεται και εξορίζεται ξανά στη Γυάρο. Η συνέντευξη κλείνει με αναφορές στη σύγχρονη πολιτική κατάσταση, την οικονομική κρίση και έναν απολογισμό της πολιτικής ζωής στην αριστερά.