Η Μαρία Γεωργοπούλου γεννήθηκε στο Ναύπλιο, αλλά το 1940, λίγο πριν τον πόλεμο, ήρθε όλη η οικογένεια της στο Χαλάνδρι, όπου αγόρασαν και καλλιεργούσαν κτήματα. Θυμάται την περιοχή ως μεγάλες κτηματικές ιδιοκτησίες κατά την δεκαετία του 1940 και τις αρχές του 1950. Μιλά για τις συνθήκες ζωής της εποχής και θυμάται την επίταξη του σπιτιού τους από τους Γερμανούς στη διάρκεια της Κατοχής, από το οποίο έφυγαν εντελώς. Στη διάρκεια των Δεκεμβριανών βρίσκεται εγκλωβισμένη στην περιοχή Κατσιπόδι, στο σπίτι ενός θείου της και μόλις ένα μήνα μετά καταφέρνει να επικοινωνήσει με τους δικούς της στο Χαλάνδρι. Την εποχή που ήταν αρραβωνιασμένη η ζωή της οικογένειας σημαδεύεται από το θάντο του αδελφού της.Παντρεύτηκε το 1947 στο Χαλάνδρι, τον Σταύρο Κορασίδη, ο οποίος εξασκούσε το επάγγελμα του καπελά και απέκτησαν δύο κόρες.  Η ζωή της οικογένειας Κορασίδη φαίνεται να περιορίζεται στο κλειστό οικογενειακό περιβάλλον του σπιτιού-εργαστηρίου και της γειτονιάς. Κλείνοντας, αφηγήτρια διηγείται κάποιες διασκεδαστικές ιστορίες απόο την οικογενειακή της ζωή. Η συμμετοχή των παρευρισκομένων είναι αρκετά ενεργή με επιπλέον ιστορίες και αρκετές παρεμβάσεις.