Μόνο ηχητικό αρχείο. Στο 36 λεπτό περίπου είναι σαν να ξεκινά από την αρχή. 

Η αφήγηση του Δημήτρη Κυπαρίσση συμπυκνώνει την πορεία μιας οικογένειας Ελλήνων επαρχιωτών που αναζητά μια καλύτερη ζωή στην Αθήνα αμέσως μετά τον πόλεμο. Οι γονείς του καταγόμενοι από ένα ακριτικό χωρίο της Ηπείρου, εγκαθίστανται στο Χαλάνδρι αρχές της δεκαετίας του 1950 και με μόνα όπλα ένα μισοτελειωμένο σπίτι, προίκα της μητέρας και την τέχνη επιπλοποιϊας του πατέρα προσπαθούν να ριζώσουν και να τα βγάλουν πέρα. Άξονα της αφήγησης αποτελεί η ιστορία της οικογένειας που με αξιώματα τη σκληρή δουλειά και την αξία της μόρφωσης βλέπει τη ζωής της να εξελίσσεται και να βελτιώνεται παράλληλα με την αστικοποίηση της περιοχής μέσα σε δύο περίπου δεκαετίες. Μιλά για τα χρόνια της Δικτατορίας και τη αίσθηση που υπήρχε την εποχή εκείνη στον κόσμο. Παράλληλα αναφέρεται στη στρατιωτική του θητεία που συνέπεσε με τα τελευταία χρόνια της Δικτατορίας. Αμέσως μετά μιλά για τις τοπικές επιχειρήσεις που υπήρχαν στην περιοχή του Χαλανδρίου τη δεκαετία του 1950. Ο Δημήτρης Κυπαρίσσης, δίνει με ενάργεια και μεγάλη ακρίβεια μια εικόνα της εποχής των παιδικών και νεανικών του χρόνων στο Χαλάνδρι.

Στη συνέχεια η διήγηση περνά στις επιλογές της προσωπικής του ζωής, την εργασία του και το γάμο του σε ώριμη πλέον ηλικία. Αναφέρεται στον τρόπο με τον οποίο κατέκτησε τη θέση του και στις εργασιακές του υποχρεώσεις. Κατόπιν μιλά για την γνωριμία με τη γυνάικα του, την πολυμελή οικογένεια που δημιούργησαν αλλά και τις πτυχές ασυμφωνίας που μπορεί να υπάρχουν μέσα στο γάμο. Τέλος, η συζήτηση εστιάζει στις προσωπικές του απόψεις για την ανατροφή των παιδιών και για κοινωνικά θέματα, όπως το προσφυγικό. Συνοψίζει την φιλοσοφία που έχει για τη ζωή στο πως βλέπει το μέλλον σε προσωπικό και κοινωνικό επίπεδο.