Ο Νίκος Καραμπουρνιώτης γίνεται η φωνή των μικρασιατών προσφύγων που έφτασαν στο Χαλάνδρι, κάποιοι λίγο πριν, αλλά οι περισσότεροι μετά τη Μικρασιατική καταστροφή και ίδρυσαν τον Παλαιό και το Νέο Συνοικισμό. Γόνος οικογένειας μικρασιατών και ο ίδιος, μεταφέρει μνήμες από πρόσωπα της οικογένειας του αλλά και ανθρώπων των οποίων τις ιστορίες άκουγε από παιδί. Μιλάει για τη δημιουργία του Παλαιού Συνοικισμού, που έχει την αφετηρία της το 1914, πριν ακόμα την Μικρασιατική Καταστροφή, το πως έχτιζαν τα σπίτια τους οι πρόσφυγες και τις πρώτες επαγγελματικές τους ασχολίες για να επιβιώσουν. Αναφέρεται στον τρόπο που γλένταγαν, στην έντονη θρησκευτική τους πίστη, καθώς και στις σχέσεις τους με τους ντόπιους Χαλανδραίους. Χαρακτηριστική είναι αναφορά του στο περιβόητο "Τείχος της Καρελλά" που είχε προταθεί για να απομονώσει τους πρόσφυγες. Ιδιαίτερη αναφορά γίνεται στα γεγονότα της Κατοχής στο Χαλάνδρι, όπως το Μπλόκο του Χαλανδρίου και διάφορα περιστατικά μεταξύ Γερμανών και κατοίκων του Νέου Συνοικισμού, όπως του τα χαν διηγηθεί οι παλαιότεροι που τα έζησαν, ένας εκ των οποίων και ο Βαγγέλης Τσακιρίδης. Για τον Νίκο Καραμπουρνιώτη, η διάσωση της μνήμης των μικρασιατών προσφύγων, αποτελεί επίκεντρο προσωπικής προσπάθειας και αγώνα.