Η αφήγηση ξεκινά με την ιστορία των γονιών του Αντώνη Φιλιππουπολίτη και το πως βρέθηκαν από τα νησιά τους στην Αθήνα σε νεαρή ηλικία. Γεννημένος το 1939, όλη η παιδική του ηλικία σημαδεύεται από τα γεγονότα της δεκαετίας του 1940, Κατοχή, Δεκμεβριανά, Εμφύλιο, τα οποία παρακολούθουσε από κοντά, ζώντας τότε στο κέντρο της Αθήνας, στα Εξάρχεια. Αφηγείται αρκετά προσωπικά βιώματα που σχετίζονται με αυτά τα γεγονότα. Ιδιαίτερη αναφορά γίνεται στον νονό του και στενό οικογενειακό φίλο Γεώργιο Λουδάρο, που φαίνεται να άσκησε μεγάλη επίδραση πάνω του. Το 1955 η οικόγενεια μετακομίζει στο Χαλάνδρι. Αναφέρει τα γειτονικά σπίτια και τα πρόσωπα της οδού Ζαλοκώστα, όπου έμεναν και στη συνέχεια μιλάει για τον Μορφωτικό Σύλλογο Νέων Χαλανδρίου του οποίου υπήρξε μέλος και αντιπρόεδρος. Σπουδάζει στην Ανωτάτη Εμπορική οικονομικά, αλλά δεν μένει ευχαριστημένος από τις σπουδές του. Η εργασιακή του πορεία έχει αρκετούς σταθμούς, ενώ παράλληλα παντρεύεται και καταλήγει να ζει ξανά στο Χαλάνδρι. Λίγο μετά το γάμο του έρχεται η Δικτατορία και η γυναίκα του Νίκη, βρίσκεται εκτεθειμένη καθώς ο πατέρας της ήταν οργανωμένος αριστερός. Αναφέρει διάφορα πρόσωπα που διώχθηκαν την εποχή εκείνη, χωρίς όμως να δίνει συγκεκριμένα ονόματα. Όταν έμαθε για την εξέγερση του Πολυτεχνείου προσπάθησε να προσεγγίσει το σημείο αλλά δεν τα κατάφερε. Προς το τέλος η αφήγηση περνά, χωρίς ωστόσο να επικεντρώνεται, γύρω από διάφορα θέματα, όπως  η εποχή των γυμνασιακών χρόνων και οι σχέσεις αγοριών και κοριτσιών της δεκαετίας του 1950.