Η Πανελλήνιος Ένωσις Αγωνιζομένων Νέων (ΠΕΑΝ) ήταν αντιστασιακή οργάνωση που έδρασε στην Αττική την περίοδο της Κατοχής της Ελλάδας κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.

Ιδρύθηκε τον Οκτώβριο του 1941 στην Αθήνα με πρωτοβουλία του αξιωματικού της αεροπορίας Κώστα Περρίκου, ο οποίος αποτέλεσε και τον πρώτο αρχηγό της, μαζί με τους: Ιωάννη Κατεβάτη, Γιώργο Αλεξιάδη, Διονύση Παπαβασιλόπουλο και Αθανάσιο Σκούρα. Η οργάνωση τύπωνε τις εφημερίδες «Δόξα», «Επαναστάτης» ενώ εξέδιδε και βραχυπρόθεσμα το περιοδικό «Κοινωνική Ενότης». Αποτελώντας μια ολιγάριθμη ομάδα αντιστασιακών, κατά βάση μαθητών και φοιτητών αστικής προέλευσης, εκπροσωπούσε την αστική αθηναϊκή αντίσταση με πολλά μέλη της να είναι φίλα προσκείμενα στο Εθνικό Ενωτικό Κόμμα (ΕΕΚ) του Παναγιώτη Κανελλόπουλου.

Το Σεπτέμβριο του 1942, μέλη της πραγματοποίησαν ένα εντυπωσιακό σαμποτάζ στα κεντρικά γραφεία της δωσιλογικής Εθνικής Σοσιαλιστικής Πατριωτικής Οργάνωσης (ΕΣΠΟ). Μετά το σαμποτάζ της ΕΣΠΟ, η οργάνωση γνώρισε εσωτερική κρίση καθώς οι σαμποτέρ της ΠΕΑΝ, συμπεριλαμβανομένου και του Περρίκου, συνελήφθησαν και εκτελέστηκαν από τους Γερμανούς. Μέχρι τα μέσα του 1943, ήταν σχεδόν αδρανής προσπαθώντας να ανασυγκροτηθεί και την ηγεσία της οργάνωσης ανέλαβε ο Γιώργος Αλεξιάδης. Κατά τη διάρκεια του 1944, συνέχισε τις δολιοφθορές απέναντι στους κατακτητες. Το Σεπτέμβριο του 1944, εντάχθηκε στον «Εθνικό Στρατό Αθηνών».

Κατά τη διάρκεια των Δεκεμβριανών, η ΠΕΑΝ συντάχθηκε με τις κυβερνητικές δυνάμεις και πολέμησε εναντίον των εαμικών οργανώσεων. Αυτοδιαλύθηκε το Φεβρουάριο του 1945, μετά τη Συμφωνία της Βάρκιζας. Η οργάνωση έμεινε κυρίως γνωστή για το σαμποτάζ στην ΕΣΠΟ.