Γεννήθηκε το 1927 στο Χαλάνδρι στο συνοικισμό. Μετακόμισαν οικογενειακώς στην οδό Σκουφά στο Κολωνάκι όπου και πέρασε τα παιδικά της χρόνια όταν ο πατέρας της ήταν υπάλληλος της Αγγλικής Πρεσβείας. Πήγε εσωτερική σε ιδιωτικό γαλλικό σχολείο στις καλόγριες.
Με τον πόλεμο του 1940 ο πατέρας της μπήκε φυλακή καθώς δεν δέχτηκε να πάει στην Αγγλία όπως οι υπόλοιποι υπάλληλοι της Αγγλικής πρεσβείας. γιατί ήθελε να μείνει στην πατρίδα του με την οικογένειά του. Η Τζασμίν σε αυτές τις συνθήκες αναγκάστηκε να εγκαταλείψει το ιδιωτικό σχολείο διότι επίταξαν το σπίτι των Αθηνών και περιορίστηκαν στο εξοχικό στην Αγ. Παρασκευή.

Στη συνέχεια ήρθε στο Χαλάνδρι όπου έδωσε κατατακτήριες στο γυμνάσιο του Χαλανδρίου. Τον Απρίλιο του 1943 μαζί με άλλους πέντε μαθητές της περιοχής δημιούργησαν την ΕΠΟΝ Χαλανδρίου και στο τέλος της σχολικής χρονιάς αριθμούσαν 28 μέλη.
Το γεγονός αυτό συνετέλεσε ώστε να μην γίνουν δεκτοί την επόμενη χρονιά από τα σχολεία του Αμαρουσίου και των Αμπελοκήπων παρά μόνο από το 4ο Παγκρατίου. Μετακόμισαν και πήγαν στο Βύρωνα. Νοίκιασαν ένα σπίτι όπου είχαν μαζί τους και τα άλλα 5 παιδιά γιατί οι γονείς τους ήταν φυλακή ή εξορία. Έτσι τελείωσε στο σχολείο του Παγκρατίου τις τελευταίες τάξεις του γυμνασίου 7η και 8η.

Τα χρόνια που έμεινε στην Αγ. Παρασκευή πήγαιναν στην Πεντέλη, και τα μεν αγόρια με τα καροτσάκια μάζευαν καψάλες (ξύλα καμένα) τα οποία και πουλούσαν στην κεντρική πλατεία του Χαλανδρίου, τα δε κορίτσια πήγαιναν στα χωράφια (σημερινά Βριλήσσια) όπου μάζευαν κομμένες πατάτες και καρότα για να φάνε. Πέρασαν μεγάλη φτώχεια. 

Το 1944 βγήκε ο πατέρας από τη φυλακή και το 1946 η Τζασμίν πήρε το μπακαλορεά (επάρκεια της Γαλλικής γλώσσας), αλλά δεν μπορούσε να διοριστεί διότι δεν υπέγραψε την περίφημη δήλωση άρνησης του κομμουνισμού, με την οποία μπορούσε να αποκτήσει και υπηκοότητα ελληνική και διορισμό στο δημόσιο. Εξορία δεν πήγε γιατί είχε περσική υπηκοότητα αλλά την καλούσαν στην ασφάλεια όπου υπέστη βίοιυς ξυλοδαρμούς πο υτης άφησαν σημάδια. 

Αφού απέκτησε το δίπλωμα της γαλλικής γλώσσας έψαχνε για δουλειά. Έμαθε ότι ζητάνε καθηγήτρια στη Λάρισα στο Γυμνάσιο και φυσικά πήγε. Εκεί έμεινε από το 1951 έως το 1956, όπου τα αριστερά της φρονήματα δεν έγιναν αντιληπτά.

Το 1956 πέθανε ο πατέρας της. Ήρθε πάλι στο Χαλάνδρι και κάνει μαθήματα Γαλλικών γιατί δεν είχε δικαίωμα στο σχολείο ως αλλοδαπή. Είχε μόνο άδεια παραμονής και άδεια εργασίας την οποία και πλήρωνε. Γνώρισε τότε τον Χάφτα που ήταν διευθυντής της Εθνικής Τράπεζας αλλά ως αριστερός τον είχαν διώξει. Με αυτόν συνδέθηκε πάλι με το ΚΚΕ και οργανώθηκε στο Χαλάνδρι στο συνοικισμό. Με τη διάσπαση, έφυγε από το ΚΚΕ και έμεινε στο Συνασπισμό, στον οποίο είναι μέχρι και σήμερα. 

Το 1964 παντρεύτηκε και πήρε την ελληνική υπηκoότητα. Από τον γάμο της απέκτησε ένα γιο.