Οι Παιδουπόλεις ή Παιδοπόλεις ιδρύθηκαν το 1947, κατά τη διάρκεια του Εμφύλιου Πολέμου με πρωτοβουλία της τότε βασίλισσας Φρειδερίκης.

Κατά ορισμένες απόψεις, οι παιδοπόλεις υπήρξαν ένα μοναδικό και ιδιότυπο κοινωνικό πρόγραμμα, τραγικό επακόλουθο του εμφυλίου πολέμου, και γι’ αυτό ακριβώς χωρίς ιστορικό προηγούμενο και χωρίς συνέχεια. Σύμφωνα με μια μελέτη, δεν ήταν μια ελληνική πρωτοτυπία. Σαν ιδέα παρουσιάστηκε στα τέλη του 19ου αιώνα στη Βρετανία και μετά τον Β' Π.Π. εφαρμόστηκε σε διάφορες χώρες υπό ονομασίες όπως “village d’ enfants”, “Kinderdorf” και“villagio dei bambini". Στην Ελλάδα εφαρμόστηκε σαν ένα δίκτυο 53 ιδρυμάτων σε όλη την έκταση της ηπειρωτικής και νησιωτικής Ελλάδας στα οποία φιλοξενήθηκαν παιδιά από τις εμπόλεμες περιοχές. Στη δεκαετία του '50 φιλοξενήθηκαν - με αίτηση των γονέων τους ή τοπικών αρχών - και παιδιά που προηγουμένως είχαν σταλεί από την "Κυβέρνηση του Βουνού" στην Ανατολική Ευρώπη και επέστρεψαν στην Ελλάδα, αλλά δεν μπορούσαν να προσαρμοστούν στη ζωή του χωριού.^[5] Το σχέδιο για το «παιδοφύλαγμα» εφαρμόστηκε με χρηματοδότηση του εράνου «Πρόνοια Βορείων Επαρχιών της Ελλάδος». Ο αριθμός των παιδιών που πέρασαν από τις παιδουπόλεις εκτιμάται περίπου στις 25.000