Γεννημένη στη Μεσσήνη Μεσσηνίας στις αρχές της δεκαετίας του 1940. Ο πατέρας είναι οργανωμένος στο ΕΑΜ και τα δύο από τα τέσσερα αδέλφια της είναι αντάρτες. Η οικογένεια, έχοντας υποστεί για χρόνια απειλές και βία από τα τάγματα ασφαλείας, αναγκάζεται να εγκαταλείψει τη Μεσσηνία το 1946 όταν τα τάγματα ασφαλείας καίνε το σπίτι τους και να εγκατασταθεί στον Συνοικισμό του Χαλανδρίου ως «πρόσφυγες εσωτερικού». Λόγω των «φρονημάτων», η οικογένεια εξακολουθεί να είναι στο στόχαστρο των διωκτικών αρχών και των παρακρατικών κύκλων για δεκαετίες. Την δεκαετία του ’50 ο πατέρας της οργανώνεται στην ΕΔΑ και η ίδια συμμετέχει στον Μορφωτικό Σύλλογο Νέων Χαλανδρίου. Παίρνει μέρος στις Πορείες Ειρήνης. Τελειώνει το γυμνάσιο και σπουδές ως γραμματέας, παντρεύεται και μέχρι την συνταξιοδότησή της εργάζεται σε πανεπιστημιακές κλινικές του Ιπποκράτειου νοσοκομείου.